Bertsos - Ver ficha   Más información sobre esta sección

Gaisuak! [Bertsoa] / Bitoriano Iraola

Información general

Kategoria
Ez bat-batekoa
Actuación Periódica
Lore Jokoak (40. 1892. Donibane Lohizune)
Bertsolaris / Autores
Iraola, Bitoriano

Descripción

Título
Gaisuak!
Dokumentuan jasotako izenburua
Gaisuak!
Dokumentuan jasotako bertsoaren hasiera
Aize izoztu beldurgarriya Gailendutzen zan indarrez
Firma
Biktoriano Iraola
Fecha
1892-00-00
Bertso kopurua
8
Bertso dokumentu mota
Liburua

Localización

Localización
XDZ - Xenpelar Dokumentazio Zentroa

Datos de publicación

Argitalpenaren izenburua
[Liburua]
Páginas
381-382

Gaisuak! [Bertsoa] / Bitoriano Iraola

Dokumentu-mota:  Liburua  Argitalpenaren izenburua:  [Liburua]
Localización:  XDZ - Xenpelar Dokumentazio Zentroa 


I
Aize izoztu beldurgarriya
Gailendutzen zan indarrez,
Mendi altuak, kanpo zabalak
Jantziyak zeuden elurrez,
Eguzkiyaren begiratuba
Etzan arpegi ederrez,
Txori alegre kantari aiek
Etziran ikusten errez.
Nonbait gaisuak gordeta zeuden
Elurtiaren beldurrez.

II
Zugazti baten adar ertzian
Guztizko kontuz gordiak,
Txoritxo batek zeukan kabiya
Eta kabiyan umiak;
Amak beraren egal azpiyan
Estali arren tristiak.
Ume erbalak arkitzen ziran
Gaisuak otzak pasiak,
Eta txioka dardar ikaraz
Iya ilian gosiak.

III
Egaa zabalez eta koajez
Aldendutzen da kabitik,
Kanpo elurrez estali artan
Zerbait bilatzia gatik,
Baina, ai! baratz polit aietan
Etzan arkitzen lorerik.
Ala txoritxo koajetsua
Saiatutzen zan alperrik,
Zeren janari guziyak zeuden
Elur azpiyan gorderik.

IV
Ogi apur bat arkitu eta
Tristia guztiz kontentu,
Egaa biziyan umetara
Beriala zan jiratu,
Zer poza senti ote zuben ark
Zitzaionian eratu!
Ala txoriyak mokuen punttan
Ura zubenian artu.
Zugaztiraino iritxi naian
Etzan gaisua geratu.

V
Ama leiala ailegaturik
Arbolen aldamenera,
Tunpadako bat ordubantxen zan
Bazter batetik atera;
Egalak oso purrukatu ta
Eroritzen zan gain-bera.
Bere kabiya zeukan arboltxo
Zugaztiyaren oinera,
Nagiyak jua balitz bezela
Ila elurren gainera.

VI
Eiztari bat, ai! bere eizari
Kontentu aundiz begira,
Egite eder arren pozian
Kantari dua errira,
Txori txikiyak beti txioka
Artian bizi badira.
Isildu gabe penagarriyak
Aizera ariko dira,
Amari deika, noiz biurtuko
Ote zaioten kabira...

VII
Egun sentiyen argi berriyak
Kantuz agurtzen diranak,
Etziran entzun goiz triste artan
Lenaz entzuten ziranak,
Kabiyan epel beren amakin
Guztiz kontentu zeudenak.
Ai! Txori txiki ezin egonak
Lenago arren gizenak:
Gau luze artan gosiak eta
Otzak il zituen denak.

VIII
Eguzkiyaren indarrak gero
Bultzaturik aize txistuak,
Etziran asko pozkiratutzen
Zugaztiko umetxuak.
Ume zurtzaren gisa lajiak
Ziran eiztari gaistuak.
Nola etzuten zeinek emanik
Lengo atsegin gozuak.
Amarik gabe nola biziko
Ziran umiak?... Gaisuak!

Urkizu, Patri. "Anton Abbadiaren Koplarien guduak (1851-1897) : Bertso Bilduma". Donostia: Eusko Ikaskuntza, 1997, 381-382 or. http://hedatuz.euskomedia.org/4008/