Telleria:
Lapurtzat ez nazazu
ni hartu sekula
ta hona etorria
e'zak egin burla
Kartera gizen bat hor
dirutza mardula
eta zergatik ein dek
hik gezur eztula
ziur nago bat behintzat
nik'e galdu nula.
"Altzu":
Sinistu ez nuela
hori harrapatu.
Kalean nijoan ta
nik nuen bilatu.
Izkutatuko banintz
nik nuke pekatu
Ta ez zenuke inoiz
egingo parkatu.
Oso-osorik nahi det
zutzat entregatu.
Telleria:
Hasarre itxuran zu
jarri derrepente
kartera galdu nuan
dirua dezente.
Eta nerea dala
zuk sinistu ote.
Zer dirutza zan ere
dio derrepente
Hogei mila duroko
hogei bat bilete.
"Altzu":
Kartera bilatu nun
esan duen eran.
Bilete berde hoiek
handitu aukeran.
Orain ezautzen gera
gu biok nor geran.
Hauxe esango dizut
gutxi gora beheran:
ikusi nahi det zer moduz
zeu portatzen zeran.
Telleria:
Tratua egiteko
falta det makina
baina hori ez degu
okerrik haundina.
Erakutsiko dizut
borondate fina
lehenago ere badu
hainbat on egina.
Bilatu dunarentzat
tori'zu propina.
"Altzu":
Nere eskabidea
ez badizu ardura.
Hauxe da entregatzian
daukazun ardura.
Ematen det osorik
gaur zure eskura
eta gizon bazera
gaur nere modura
bazkaritxo bat nahi det
karteran kontura.
Telleria:
Bazkaria nahi dula
berak digu esan.
Baina gizon osoa
hau ere ez izan.
Karterana hurbildu
lapur baten gisan
ia norbait deskuiduz
erortzen ote zan.
Zertako etorri haiz
hirea ez bazan?
"Altzu":
Bazkariya izan da
nere eskariya.
Ai gizon entregatuz
hire karteriya.
Sinistu baldin bada
zure galgarriya.
Ez naiz ni aurkitutzen
dirurik gabiya.
Ta neuk pagatuko det
bion bazkariya.
Hil 1971-11-12
Hil 1967-11-12
Mixel Erramouspe Bidart "Ohako" 1899ko irailaren 13an sortu zen Bankan. Eskola gazterik utzirik laborantzaz bizi izan zen. 1926ko apirilaren 25ean ezkondu zen Kattalin Aranbel bankarrarekin. Zazpi alaba ukan zituzten: Terexa, Joana, Mari Angela, Mari Xan, Kattin, Eugenia eta Marzela.
Bankako auzapez egon zen 1935etik 1945a arte, erran nahi baitu bigarren mundu gerla denbora guzia. Plazetan gutti agertu zen bertsulari gisa.
1967ko azaroaren 12an zendu zen.
Oroitzapen bat: Martinbeltxen ezteien biharamunean, gaitzeko mantxada egin zuten bi Erramouspek, Peio Erramouspe "Manexene"k eta "Ohako"k, Uhaldean.
Hil 2010-11-12
Olea bertsolaria Zeraingo Mendarte baserrian (Gipuzkoa) jaio zen 1921eko abenduaren 28an. Txikitatik jaso zuen etxean bertsozaletasuna amak kantatzen zituen bertso zaharren bitartez. Anaien artean ere zaletasuna zabalduta zegoen eta iturri horietatik edan zuen bertsolari ezaguna izango zenak. Patricio Echeverria lantegian lana aurkitu eta Legazpira joan zen bizitzera; han Floren Agirre zegamarrarekin ezkondu eta bi seme-alaba izan zituen. 60.go bukaeran eta 70.hamarkadan bere bertsoak ezagun egin ziren eta Inozentzio bertsolari txapelketen ohiko pertsonaia bihurtu zen baina ez bertsolariaren paperean, gai jartzaile eta epaile gisa baizik. Garai berean bere bertsoak ohikoak bihurtu ziren Diario Vasco egunkarian Basarrik zeraman sailean. Aldi berean bere kolaborazioak komunikabi desberdinetan agertu ziren: Olertin, La Voz de España, Segura Irratian, Loiola Irratian, Zeruko Argian, e.a. 1966an Euskaltzaindiaren Xenpelar Saria eskuratu zuten "Nere jaiotetxea" bertsoekin; 1965, 1975 eta 1976an bigarren saria eskuratu zuen eta 1972an hirugarrena. 1970.urtean, Antonio Zavalaren eskaerari erantzunez, Goierriko lorak bertso-liburua argitaratu zuen Auspoa bilduman. 1984an esperientzia errepikatu zuen, orduan Otemotxeko arnasa izenburupean. 1994an Bertsolari Egunaren barruan bertzozaleen omenaldia jaso zuen. 1997an eta 2002an bere lan periodistikoen antologiak argitaratu ziren. 2010ko azaroaren 12an Legazpin hil zen; bere errautsak Mendarte baserrian zabaldu ziren horrela idazlearen gogoa betez.
Olearen bertso-paperak eta artikuluak gipuzkeraz idatziak izan ziren, idazlearen jarrera, belaunaldi bereko beste kasu askotan bezala, Euskaltzaindiak bultzatutako Euskara Batuaren aurkako baitzen. Ideologikoki Euskerazaintza akademiaren aldekoa zen, nahiko tradizionala. Pentsamendu hori ondo asko islatu zen bere lanetan non ohikoak diren erlijioaren eta betiko bizimoduaren laudorioak; sarritan baserritarren mundua eta izadia nostalgikoki jaso zituen. Estiloa ez zen oso garbizalea, nahiz eta garairako nahiko kultoa izan. Olea komunikatzaile ona izanik, garbi zuen irakurleari lana erraztu behar zitzaiola; ondorioz, estilo landua, aberatsa baina aldi berean herrikoia Modu batez Olearekin bertsoak asmatzeko modu berri bat sortu zen, landuago eta literarioago.
Iturria: http://eu.wikipedia.org/wiki/Inozentzio_Olea
