U. Iturriaga:
Holakoak sarritan
pasatuak ditut
niri begira orduak
zalantza baten truk.
Pentsamentu berbera
izango duzu zuk:
nigandik zatoz baina
zure antzik ez dut. (bis)
A. Egaña:
Hori zer zen lorea
edota zen burla?
Noizbait aldatu zen bai
geneen formula.
Inork esan al dizu
tximino sekula
Richard Gereren antza
haundia duzula? (bis)
U. Iturriaga:
Norbaiten antza hartu
antza derrepente
horretan ibiltzen da
hemen zenbait jente.
Hori nor den ez dakit
azal zenezake?
Copito Nieverena
hartu izan didate. (bis)
A. Egaña:
Zure begiek duten
berezko dizdira
gure elkarrizketa
zentratzen ari da
Copiton antza pixkat
badaukazu tira!
Baina patilla hoiek
aitarenak dira. (bis)
U. Iturriaga:
Nik uste nuen bezain
tontoa ez zara zu
tximino askaziaz
zerbait badakizu.
Azkenerako lagun
egingo gara aizu!
Tori platano hau ta
zuritu zaidazu. (bis)
A. Egaña:
Horretarako ez dut
konplejurik bat’e
zure platano hori
zuritu nezake.
Zabal zaidazu beraz
krisketa ta ate
kaiolaren barruan
erre al daiteke? (bis)
U. Iturriaga:
Akaso edan dozu
litroka ardaua
zoaz behingoz hemendik
egin baita gaua.
Orain txorta jotzea
da gure araua
hau intimoa da ta
angaua! Angaua! (bis)
A. Egaña:
“Angaua! Angaua!” dio
amorruz beteta
ia hobe nuke bai
hemendik gordeta.
Txorta jotzeko ordua
duela puñeta!
Beraz bejondeizula
bakarrik zaude ta! (bis)
Jaio 1862-08-07
Hil 1932-08-07
Gazteluren anaia eta Gaztelu Gorri eta Aintzira bertsolarien iloba
Hil 1974-08-07
Zaldibian (Gipuzkoa), Ernaitzaga-azpikoa baserrian jaio zen 1894ko abuztuaren 8an. Orduan oso ohikoa zen bezala, oso gazterik hasi zen lanean, artzain morroi bezala. 18 urte zituela Iparraldera joan zen langintza horretara. Lau urte inguru han egin eta itzuli zenean, artalde bat hartu zuen jabetzan. Ordurako bere sendia Abaltzisketako Iarzagoikora aldatua zen; mendian artaldea utzi eta Abaltzisketako ostatura sartu orduko hala esan omen zion bertako nagusiak: hara gure artzaiberri! Handik aurrera batzuentzat Patxi eta besteentzat Artxanberri izango zen; bertsozaleentzat, Artxanberri.
1935 inguruan, artzantza utzi eta ezagun egingo zuen beste ofizio bat hartu zuen: azeri-harrapatzailea. Euskal Herriko lurralde guztietatik deitzen omen zioten langintza horretarako, eta baita kanpo-herrietatik ere, Kantabriatik eta Burgosetik-eta.
Ez zen plazaz plaza asko ibilitako bertsolaria izan, ezta txapelketetan ere. Inguruko herriren batean ariko zen noizean behin, baina ez dago plazako bertsolaria zela esaterik; lagunartea, taberna giroa zen bere lekua. Emazte Manttonik esaten omen zuenez, dei asko jasotzen zituen herrietatik bertsotara joan zedin, baina joan nahi ez… Bere garaiko txapelketa guztien liburuak begiratuta ere ez da bere izenik topatuko. Bertsolari ezaguna zen halere, eta bere garaiko bertsolari handienekin aritu zen kantuan: Txirrita, Txapel, Prantzes Txikia, Uztapide, Basarri, Lasarte, Lazkao-Txiki… Hauetatik testigantza utzi dutenek nabarmen aitortu diote bere bertsolari izaera, eta bere bertsoak hartu dituzte gogoan.
Zaldibiako herriak omenaldia eskaini zion 1974ko ekainaren 29an, San Pedro egunean. Han izan ziren Manuel Olaizola "Uztapide", Lasarte, Patxi Iraola eta beste.
Zaldibiko omenaldia jaso eta gutxira zendu zen, Altzon, Altzo Azpiko Seroretxen, 1974ko abuztuaren 7an, 80 urte bete bezperan. Gogoratua eta estimatua izan da bere jaioterrian, orduz gero gauzatu dituzten hainbat ekintzak erakusten duten bezala.
1977an, bere izena ere bazeraman "Artxanberri eta Pello Errota saria" bertsolari gazteen txapelketa antolatzen hasi ziren Zaldibian, eta bi urtez behin antolatu zuten 1989a bitartean.
2011ako abenduan, Artxanberri izena jarri zioten Zaldibiako kale bati. Izen bera eman zioten 2015eko ekainean 23an inauguratu zuten probalekuari. 2024ko abuztuaren 6an, heriotzaren berrogeita hamargarren urteurrenean, plaka berri bat jarri zuten berari eskainitako kale horretako plaza txikian.
