Urretabizkaia:
Hamaika lotsagabe
bizi da munduan!
Mendizabal:
Arrazoi hori daukat
oraindik goguan;
Lazkao Txiki zenak
hemen bota zuan:
"zu bakarrik zinala
uste al zenduan?.
Hil 1948-01-23
Zuzenbide-ikasketak Oñatin zein Madrilen egin zituen. EAJren militantea izanik, alderdi barruan askotariko karguak bete zituen, besteak beste, diputatu aritu zen 1918an eta II. Errepublikaren lehenengo legealdian, 1931n, Espainiako Madrilgo Parlamentuan.
1937an, Espainiako Gerran, Euzkadiko Epaitegi Militar Goreneko lehendakaria izan zen. Gerra galdu eta gero, Lapurdira ihes egin zuen; bertan kultura arloan nahiko aktiboa izan zen: Euskaltzaleen Biltzarrean eta Gernika Institutuan hartu zuen parte.
Literatura arloan, euskal hedabide batzuetan kolaboratu zuen, esaterako Euzkadi eta Euskal Esnalea aldizkarietan. Gure Herria, Euskalerriaren alde, Yakintza eta Gernika aldizkarietan ere idatzi zuen.
Antzerki-munduarekin oso interesatuta zegoen- eta operarako libreto bat idatzi zuen, Basotarrak (1913).
1948. urtean erbestean argitaratu zen bigarren euskal nobela argitaratu zuen Buenos Aireseko Ekin argitaletxean, Ekaitzpean; liburu horretan, gerraren hasiera kontatzen du euskal baserritar baten ikuspuntutik. Haren estiloa kostunbrismoz eta Txomin Agirreren eraginaz kutsatuta baldin badago ere, berrikuntza batzuk erakusten ditu; esaterako, errealitate gordina azaltzeko gogo xumea edota pertsonaien manikeismoa gainditzeko asmoa. Modu batez nobelagintza modernoaren lehenengo ezaugarriak ikus daitezke nobela horretan.
Eusko Ikaskuntzako kide izan zen, eta hitzaldi asko eman zituen han eta hemen euskarari eta euskal literaturari buruz.
Iturria, Euskal Wikipedia: http://eu.wikipedia.org/wiki/Jose_Eizagirre_Aiestaran
Hil 1959-01-23
Jaio 1928-01-23
1928ko urtarrilaren 23an jaio zen, Tolosan (Gipuzkoa).
17 urterekin Jesusen Lagundian sartu zen. Filosofia eta Teologia ikasketak egin zituen. 1964an, Euskaltzain oso izendatu zuten, eta 1999an, Honoris Causa doktore egin zuen Deustuko Unibertsitateak.
Herri literaturarako zuen zaletasunak bultzatuta, bertsopaperak biltzen hasi zen, 50eko hamarkadatik aurrera, eta zeregin horretan eman du bizitza guztia.
1961ean, Auspoa liburutegia sortu zuen. 40 urte luzeko bidean, 300 liburutik gora argitaratu zituen Antonio Zavalak liburutegi horretan: bertsolarien biografia, pasadizo eta bertsoak; herriko jendearen kontakizunak; garai bateko bizimoduaren berri ematen duten liburuak; erromantzeak; narrazioak... Euskal herri literaturaren gordailurik oparoena da gaur egun Auspoa liburutegia, eta bertsolaritzaren ikuspegitik ez ezik, antropologiaren, historiaren, soziologiaren eta literaturaren ikuspegitik ere berebiziko garrantzia du.
Biltzaile, ikertzaile eta eragile izan da Zavala. Izan ere, biltzen eta ikertzen ez ezik, lan handia egin du zer kontatua zeukan jendea bilatzen eta horiek idaztera bultzatzen. Aita Zavala bertsolaritzak azken 50 urteetan izan duen biltzaile eta argitaratzailerik emankorrena izan da, eta bere obra Gipuzkoako Foru Aldundiaren eskuetan utzi zuen.
Wikipedian: http://eu.wikipedia.org/wiki/Antonio_Zavala
2007ko Gipuzkoako B. Txapelketan plazaratu zuen Aitorrek bere doinu hau, Tolosako saioko kartzela ariketan, eta baita Donostiako finalean ere ariketa berdinean.
